เพลง..รักแท้ (บอย โกสิยพงษ์)
มนุษย์ทุกคนมีความรู้สึก
เพราะมนุษย์ทุกคนมีหัวใจ และหัวใจที่มีความรู้สึกนั้น หากผสมผสานกับความสัมพันธ์ที่ดีจากใครสักคน
มันก็อาจจะก่อให้เกิดสิ่งที่เรียกว่า “ความรัก” และ “ความผูกพัน"
หลายๆคนอาจจะเคยผ่านเหตุการณ์ความรักในรูปแบบ
“ไม่มีสถานะที่ชัดเจน” หรือ “นิยามไม่ได้ว่าเราเป็นอะไรกัน” แต่อาจจะมีบางคนที่ยังไงก็ไม่ยอมตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เด็ดขาด
ฉันต้องการความชัดเจน!
ประมาณว่า..ฉันเป็นอะไรสำหรับคุณ?
การที่คุณจะเรียกร้องสถานะจากคนที่คุณรักนั้น
ลองย้อนกลับมาถามตัวเองก่อนว่า..เราสำคัญพอที่เขาจะให้เราอยู่ในสถานะคนที่เขารักหรือเปล่า?
ดูได้จากการกระทำ ความจริงใจ ความห่วงใย เอาใจใส่ และการเสียสละโลกส่วนตัวของเขา
ด้วยการก้าวเข้ามาเรียนรู้ตัวตนคุณ นั่นเท่ากับว่าคุณสำคัญพอ
แต่ถ้าคุณยอมรับได้กับความรักในรูปแบบที่สถานะไม่ชัดเจน (โลกสวยไว้ก่อน)
ไม่ว่าจะเป็นอะไรสำหรับเขา แค่เราได้คุย ได้ศึกษาดูใจ ห่วงใยซึ่งกันและกัน
แบ่งปันเรื่องราวในชีวิตให้ได้รับรู้
อยู่เคียงข้างกันในวันที่ต่างฝ่ายต่างพบเจอปัญหา หากความรู้สึกเช่นนี้มันยังคงอบอวลอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆในทุกๆวัน
หากคุณและเขาสามารถรักษาความสัมพันธ์ได้อย่างแนบแน่น คำว่า “แฟน”
ก็คงไม่รู้สึกดีเท่ากับ “คนรู้ใจ” บางที “ความผูกพัน” มันมีค่าและมั่นคงมากกว่า “ความรัก”
เพราะความรัก..สามารถลดหมดลง แต่ความผูกพันและความมั่นคง จะยังคงอยู่ได้นานตลอดไป…
กรณีความผูกพันที่ไร้สถานะ
ที่จะเล่าให้ฟังนี้ มันก่อเกิดจากมิตรภาพความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง
ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นด้วยความบังเอิญ
แต่มันเป็นความบังเอิญที่ต่อมากลายเป็นความตั้งใจ ที่ทั้งคู่อยากจะสานสัมพันธ์นี้ต่อไป
จากการคุยกันทุกวัน หยอกล้อกัน รับฟังปัญหาซึ่งกันและกัน เข้าใจกัน มันทำให้ต่างฝ่ายต่างรู้สึกดีแบบไม่รู้ตัว
ไม่ชัวร์ว่านี่เป็นความเคยชินหรือความรักกันแน่? ต่างคนต่างสงสัยในคำถามนี้ กว่าจะค้นพบคำตอบของหัวใจ
กลับต้องมีใครสักคนที่ต้องเสียใจ เพื่อแลกกับคำตอบของความรู้สึกนี้
เมื่อคุยกันไปได้สักพัก
เรื่องราวกลับไม่สวยงามอย่างในตอนแรก เมื่ออีกคนกลับเลือกที่จะตีจาก
หายไปจากชีวิตของใครอีกคน ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทำให้คนที่โดนทำลายความรู้สึก ต้องหมดความไว้ใจ
นั่นคือหายไปเพราะรักใครคนอื่น กว่าจะรู้ตัวว่าที่พบเจออยู่มันไม่ใช่ความรัก
เป็นเพียงแค่ความหลงใหลในเปลือกนอก พอคิดได้และอยากจะกลับไปหาใครคนนั้น
มันก็ดูเหมือนจะสายไปเสียแล้ว เคยมีนิยามประโยคที่ว่า “ไม่มีอะไรสายเกินแก้”
มันอาจจะใช้ได้ในบางกรณี แต่ในกรณีความรู้สึกของใครบางคน มันอาจจะใช้ไม่ได้ เพราะความไว้ใจและความรู้สึกที่สูญเสียไปแล้วนั้น
มันไม่สามารถแก้ไขให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ดังนั้นจงอย่าทำลายความรู้สึกใคร
ด้วยการทำให้เขารัก แล้วเราก็เลือกที่จะหายไปจากชีวิตเขา
เพราะวันไหนที่เราคิดได้และอยากกลับไป เขาอาจปิดใจ
ไม่ต้อนรับการกลับมาของเราอีกเลย...
เหตุการณ์เหมือนจะต้องจบลงตรงทางแยก
ไม่สามารถที่จะกลับมาเดินด้วยกันได้อีก แต่เชื่อไหม..ถึงความรักและความไว้ใจ
จะหมดลงไป แต่ความทรงจำดีๆและความผูกพันมันยังคงอยู่ และสิ่งนี้มันทำให้ทั้งสองคนกลับมามีเรื่องราวดีๆด้วยกันอีกครั้ง
ความห่วงใยและความหวังดี ยังคงมีให้กันและกันเสมอมา
ไม่ว่าช่วงเวลาของทั้งสองคนจะเริ่มต้นด้วยความรู้สึกดีๆ ระหว่างทางต้องเผชิญกับความรู้สึกที่สั่นคลอน
แต่ท้ายที่สุดก็จบลงตรงความสัมพันธ์ที่เรียกว่า.. “ความผูกพันแบบไร้สถานะ” และทั้งสองคนก็ตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ความสัมพันธ์แบบนี้ตลอดไป...
บทสนทนาแห่งความผูกพัน (แบบไร้สถานะ) ของทั้งสองคน
ช: เค้ามีอะไรจะสารภาพ ช่วงนึงที่เค้าหายหน้าไปเกือบเดือน
คือช่วงนั้นชีวิตเค้ามีแต่ปัญหา มันรู้สึกมืดแปดด้าน มันมองไม่เห็นทางอะไรเลยจริงๆ
บวกกับภาพความทรงจำในอดีตที่้ร้ายๆมันวกกลับเข้ามาในหัว
เค้าเอาแต่โทษตัวเองกับความผิดพลาดที่เค้าไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ มันทำให้เค้าท้อแท้
หมดกำลังใจ ไม่อยากคุยกับใครเลย เก็บตัวอยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเอง
ลืมภาพความสุขทุกๆอย่างในชีวิต เค้าคิดว่าจะไม่มีใครสนใจเค้า ไม่มีใครตามหาเค้า
แต่มีอยู่คนนึง ที่ทำให้เค้าดึงตัวเองออกมาจากโลกสีเทาแห่งความทุกข์ใบนั้น
ทำให้เค้ากลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง คนที่เค้าคิดว่าเขาไม่น่าจะตามหาเรา แต่กลับเป็นคนที่ตามหาเราคนแรก
รู้มั้ยใคร ? … เธอไง :)
ญ: อยู่คนเดียวแล้วคิดอะไรได้บ้างละ
หามุมที่อยู่แล้วเรามีความสุขสิ ทำร้ายตัวเองทำไม ยิ่งปิดกั้นตัวเอง อาจจะยิ่งพลาดสิ่งดีๆที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองนะ
สิ่งที่มันผ่านไปแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องอะไร มันจะผิดพลาดแค่ไหน
ก็ให้มันเป็นบทเรียนที่ถือว่าต้องเรียนรู้กันไป ไม่มีใครไม่เคยผิดพลาดอยู่แล้ว
เข้าใจใช่เปล่า รู้มั้ย ไม่ว่ายังไงเค้าก็จะอยู่เคียงข้างเธอนะ :)
ช: เค้าเหมือนอยากเข้มแข็งให้ได้ด้วยตัวเอง
ไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นน่ะ เพราะคิดเสมอว่าท้ายที่สุดแล้วเราก็ต้องใช้ชีวิตตัวคนเดียว
แต่ ณ ตอนนี้ มองย้อนกลับไป มันทำให้เค้าคิดได้หลายๆอย่าง
อย่างน้อยเราก็รู้ว่าใครรักและห่วงเรา แล้วเค้าก็ค้นพบมุมความสุขของเค้าแล้วแหละ
และก็รู้ว่ามุมๆนี้ควรจะให้พื้นที่กับใครหรือสิ่งไหนบ้าง และในมุมนี้มันมีเธออยู่ในนั้น
ขอโทษสำหรับเรื่องราวในวันนั้น ที่เค้าทำให้เธอเสียใจ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตเค้านะ เค้าจะไม่อยู่ข้างๆเธอ
แต่เค้าจะอยู่รอบๆตัวเธอ ไม่ว่าเธอจะหันไปทางไหน เธอก็จะเห็นเค้าที่ห่วงใยและหวังดีกับเธอเสมอ :)
รักคือความเข้าใจและการให้อภัย ความห่วงใยคือการเอาใจใส่ ความผูกพันคือสิ่งที่ไม่เคยจางหายไป
แล้วคุณละ รู้สึกผูกพันกับใครไหม ถ้าคุณรู้สึกผูกพันกับใคร
อย่าลืมส่งความรู้สึกดีๆให้เขาได้รับรู้ หากคุณไม่รู้จะส่งความรู้สึกดีๆยังไง
ลองส่งเรื่องราวดีๆเรื่องนี้ให้คนที่คุณผูกพันได้อ่าน บางทีเขาอาจจะรอความรู้สึกดีๆจากคุณอยู่ก็ได้นะ
ทิ้งทวนชวนอ่าน: ความเข้าใจผิดเกี่ยวกับความรัก: ภาวะกาฝาก (จิตวิทยาความรัก) ผู้เขียนไปอ่านเจอบทความจาก blog ของ Snowy Girl รู้สึกชอบบทความนี้มาก เป็นเรื่องราวความรักที่อ่านแล้วเป็นการเตือนสติของคนที่กำลังอกหัก แบบที่ว่ารักเขามาก ขาดเขาไม่ได้ ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ หากคุณรู้สึกจะเป็นจะตายขนาดนี้ ลองอ่านบทความนี้ แล้วคุณอาจจะมีสติคิดอะไรได้มาก อ่านแล้วอาจจะแสบๆคันๆที่ใจ แต่เป็นการหักดิบเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของหัวใจคุณ ซึ่งถ่ายทอดประสบการณ์การรักษาคนไข้ของจิตแพทย์ Dr.Scott Peck ซึ่งได้เขียนบรรยายเหตุการณ์เรื่องนี้ในหนังสือขายดีชื่อ "The Road He Travelled"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น