ไม่มีชีวิตไหน เกิดมาไม่เคยพบเจอปัญหาและอุปสรรค ที่คอยขัดหู ขัดตา ขัดใจ แต่การที่เราตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน ปัญหาประเดประดังมาที่เรา เปรียบกับเรายืนอยู่ริมทะเล ข้างหน้าเป็นคลื่นลูกใหญ่หลายลูก ที่ค่อยๆคลืบคลานเข้ามาหาเรา เรายืนขาแข็ง มองดูคลื่นเหล่านั้น มันช่างน่ากลัว เราคิดไปแล้วว่าคลื่นต้องพัดพาเราจมหายไปในทะเลแน่ๆ ปัญหาและอุปสรรคอันหนักหนา ต้องพาให้เราล้มลงจนลุกไม่ไหวแน่ๆ แต่ถ้าเราตั้งสติ ใจกล้า และขาแข็ง ยืนเผชิญหน้ากับคลื่นที่ถาโถมซัดเข้ามา เราจะพบว่าท้ายที่สุดแล้ว คลื่นหลายลูกที่ดูสูงใหญ่และน่ากลัว พอเข้าใกล้ตัวเรา คลื่นเหล่านั้นก็หมดแรง เป็นเพียงแค่กระแสน้ำเย็นๆที่สัมผัสตัวเรา
บางสิ่งที่เราคิดว่ามันโหดร้ายและน่ากลัว แท้จริงแล้วมันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด ไม่มีอะไรน่ากลัวเท่ากับ..มโนภาพของจิตใจในแง่ร้ายของตัวเราเอง
หากคุณกำลังมืดมน สับสน จมดิ่งอยู่กับความล้มเหลวและความทุกข์ จนลุกขึ้นเดินต่อไปไม่ไหว เราจะไม่บอกคุณว่า "อย่าท้อดิ" "เข้มแข็งสิ" "สู้สิวะ" "ท้อแท้แบบนี้ ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก" แต่เราจะบอกคุณว่า "คุณไม่ได้เผชิญปัญหาเพียงคนเดียวบนโลกใบนี้ คุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ลองปาดน้ำตา เงยหน้า แล้วหันมองมารอบๆตัวคุณ คุณจะสัมผัสได้ถึงความรักและความห่วงใย จากคนใกล้ตัวที่เขารักคุณ" :)
ทิ้งทวนชวนอ่าน: บทความนี้เป็นบทความที่ผู้เขียนคิดขึ้นเอง เป็นบทความแรกกับการเป็น มือใหม่หัดเขียน blog ที่ผู้เขียนอยากเริ่มต้น blog ด้วยเรื่องราวที่ให้กำลังใจคนที่กำลังเผชิญปัญหาแล้วรู้สึกท้อแท้ ซึ่งผู้เขียนเองก็เป็นคนหนึ่ง ที่เคยท้อแท้สิ้นหวัง จนหมดพลังที่จะใช้ชีวิตต่อไป แต่สิ่งหนึ่งที่ต่อเติมพลังชีวิตเรา สิ่งนั้นก็คือ กำลังใจจากคนในครอบครัวและคนที่รักเรา ลองถามตัวเองซิว่า..วันนี้คุณให้กำลังใจตัวเองและคนที่คุณรักแล้วหรือยัง?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น